De coronacrisis lijkt op zijn einde gekomen. De restaurants zijn weer open, net zoals dierentuinen, hotels en pretparken. Voor mij voelt het nog niet zo zeker. De Joodse gemeenschap is (nog) harder getroffen dan anderen. Omdat de lockdown maatregelen net na het joods carnaval, Poerim, vielen, zijn veel leden van de Joodse gemeenschap besmet geraakt en zelfs overleden. Ook ik werd besmet en ben nog steeds herstellende, na 3 maanden! Alles openstellen en het virus vrijspel geven maakt mij dus erg bang.
Ook bij sommige leden van de joodse gemeenschap klinkt de roep om openstelling steeds harder. Hoewel de zoom sjoeldiensten, ongekend populair zijn, willen veel mensen elkaar zien. Een synagoge is naast een gebedshuis ook vooral een huis van samenkomst. Een plek waar de weinig joden van Nederland elkaar kunnen ontmoeten. Tijdens een dienst wordt er veel gezongen, meer nog dan in een kerk. En net zoals bij andere geloofsgemeenschappen hebben wij last van vergrijzing. Met de hoge feestdagen om de hoek, wanneer onze synagoge normaal gesproken vol zit met 900 man, klinkt het voor mij als een recept voor drama… Soms hoor ik andere gelovigen zeggen, ach als mijn tijd gekomen is … Dat is geen joodse gedachte. Ja geloof is goed maar God heeft ons ook ons verstand gegeven. Maar wat is het verstandigste nu?
Dit artikel verscheen eerder in de zomerspecial van Oasemagazine
Anne-Maria van Hilst 
Geef een reactie