7 April begeleidden de kinderen van de BM klas een gedeelte van de Sjabbatochtenddienst in de LJG. Ik mocht de Dvar Tora geven. Graag deel ik mijn tekst met jullie:
De parasja van deze week, Devarim 15:12-16:20, is vooral een opsomming van regels. Hierbij komen een aantal opvallende regels voorbij. Zo staat er hoe je slaven moet behandelen. Je moet slaven van ons eigen volk 6 jaar lang tot slaaf houden en op het 7e jaar vrijmaken. Hierbij krijgen ze ook van alles mee. Over slaven van andere volkeren wordt hierbij niks gezegd. Het hebben van slaven lijkt dus wel geaccepteerd.
Andere regels gaan over het doen van dierenoffers. Gelukkig wordt dit sinds de vernietiging van de Tempel in 70 na het begin van de gebruikelijke jaartelling niet meer gedaan. Een van de belangrijkste dingen van het Jodendom is mijns inziens Baal Tasjchit. Het niet verspillen of vernietigen. Dit wordt vaak uitgelegd als het goed zorgen voor de dieren en natuur om je heen. Mocht de tempel ooit hersteld worden dan heb ik er vertrouwen in dat er een beter oplossing voor gevonden wordt voor het offeren van dieren.
Het gene wat mij echter het meeste aansprak in deze tekst was uitnodigen van iedereen aan de seider maaltijd. Je zoon, je dochter, je slaaf, de Levieten, de vreemdeling, de wees en de weduwe worden specifiek genoemd. Door het samen te vieren, ook met niet-Joden, wordt de feestvreugde alleen maar groter.
Een goede gewoonte van de LJG is om naast de algemene seider voor leden ook een tweejaarlijkse dialoogseider te organiseren. Afgelopen dinsdag was het weer zo ver. Bij deze seider werden allerlei mensen uitgenodigd die de afgelopen jaren actief in dialoog waren met de LJG. Hierbij kan je denken aan vertegenwoordigers van de gemeente Amsterdam, de Protestantse Kerk Amsterdam, de Al kabir moskee, hindoetempels, vluchtelingen, en nog veel meer.
Velen van hun hebben nog nooit een seider meegemaakt. In een iets sneller tempo gingen we door de haggada heen. Er is namelijk naast de “vaste” lijn van de seider ook altijd veel ruimte voor eigen invulling. Er zijn korte speeches waarin de gasten stilstaan bij het thema vreemdelingen en slavernij. Wat betekent dat voor hun? Iedereen heeft er een andere associatie bij. Voor sommigen gaat het vooral over leren van het verleden, voor sommigen is het meer iets van het nu.
Door al de mensen te horen, juist ook van verschillende achtergronden en religies, krijgt onze seiderviering een veel diepere dimensie. Je kan heel veel leren van mensen binnen je eigen groep maar Júist ook van mensen daarbuiten. Door af en toe met de ander te praten en ze uit te nodigen in je eigen huis.
Anne-Maria van Hilst 
Geef een reactie