Vandaag mocht ik voor de 2e dag Rosh Hashana (Joods nieuwjaar) een korte interpretatie geven van de onderstaande tekst. Graag deel ik deze ook met jullie.
Voor de haftara* lezen wij vandaag, op de 2e dag Rosh Hashana, Jirmejahoe (Jeremia) 31:2-20. Deze haftara is een prachtige boodschap van hoop op het herstel van Israël. Wij mogen terugkeren en onze tranen worden gedroogd. Hoewel we deze tekst elk jaar lezen op de 2e dag van Rosh Hashanna leest hij nu anders. Ik hoef u niet te vertellen dat het afgelopen jaar heel heftig was. Allereerst natuurlijk in Israël zelf. Bijna 1 jaar na 7 oktober zijn er nog steeds gegijzelden vast, vallen de raketten neer en leven mensen in doodsangst. Hoop is hierdoor vaak ook ver te zoeken. Ook in Nederland is de situatie niet makkelijk, hoewel natuurlijk niet te vergelijken.
Toch probeer ik de hoop te vinden, hoe klein soms ook. Zoals de meeste van jullie waarschijnlijk wel weten ben ik erg actief in de interreligieuze dialoog. Het contact tussen mensen van verschillende religieuze achtergronden is niet makkelijker geworden het afgelopen jaar. Er heerst veel boosheid, frustratie, onmacht aan alle kanten van het spectrum. Waar Israël altijd een lastig thema was, is het nu een thema van grote verdeling. Van Wij versus Zij. Mensen graven zich in inhun eigen standpunten en gaan de ander uit de weg. Ik merk dat hierdoor de miscommunicatie nog groter wordt. Mensen weten niet meer wat “de ander” voorbij ziet komen op het nieuws en gesprekken zijn bijna onmogelijk. Veel hebben de hoop verloren op goede contacten met “ de ander”.
Hoewel ik deze boosheid, frustratie en zelfs angst volledig snap en vaak ook voel, denk ik toch dat je terugtrekken niet de oplossing is. In de verschillende gesprekken die ik gehad heb merk ik dat veel blokkades bij de ander weggaan als je open met elkaar praat. Laat je pijn ook zien, leg uit wat er speelt maar luister ook naar de pijn van de ander. Bij een van de gesprekken vonden een meisje die 40 kennissen had verloren in Gaza en een jongen met familie in Israël elkaar op de angst en frustratie en konden elkaar daarin troosten. Toen ik dat zag kreeg ik weer een klein sprankje hoop
Door met elkaar in gesprek te blijven hoop ik dat we een kleine stap kunnen maken richting die prachtige voorspelling van Jirmeja, dat onze tranen gedroogd worden!
*afsluitende lezing tijdens de sjabbatdienst, meestal een gedeelte uit de Nevi’im (Profeten) dat wekelijks na de Thoralezing wordt gezegd.
Anne-Maria van Hilst 
Plaats een reactie