13 tot 23 juli was ik aanwezig bij de Bergmanseminar, mede door de zeer gulle gift van de vrouwengroep van de LJG. Het thema van de seminar, georganiseerd door de WUPJ, was hoe om te gaan met Israël in de Joodse les. De groep bestond vooral uit Amerikanen met een achtergrond in Joods onderwijs. Daarnaast was er een Braziliaanse Chazan en een Israëlische gids.
Het programma was erg goed in elkaar gezet. Er waren diverse ontmoetingen met organisaties en personen.We sliepen de eerste zeven dagen in Jeruzalem in het centrum voor Liberaal Jodendom, Beit Shmuel. Een prachtige locatie om verbonden te raken met het Jodendom. Om de ochtendtefillah te kunnen doen met op de achtergrond de oude stad van Jeruzalem… Wow…
Een van de meest bijzondere momenten was de lezing en tour van Steve Israël over Jeruzalem. Hij vertelde over de spanning tussen het “heilige Jeruzalem” en het dagelijkse Jeruzalem. De stad is voor veel mensen een fantasie, maar er wonen ook gewone mensen die moeten omgaan met dagelijkse problemen. Dit werd nog eens benadrukt door het feit dat toen we naar de oude stad liepen we gebeld werden door vrienden en familie: er was een aanslag gepleegd en de hele oude stad was op slot. Na een paar uur konden we wel de stad in maar het was gek om mee te maken. Arabieren mochten niet naar binnen, de halve stad was uitgestorven. We konden ook niet naar de Klaagmuur omdat dat te gevaarlijk was. We werden meteen met de neus op de feiten gedrukt.
Ook de rest van de week gingen we verder op dit onderwerp. Is Israël en dan met name Jeruzalem alleen een heilige plaats? Of een land met weliswaar een rijke geschiedenis maar met veel problemen? Kan je alleen een goede jood zijn als je in Israël woont? Kan je tegelijkertijd volledig achter het bestaansrecht van Israël staan én kritisch zijn op dingen die daar gebeuren?
Naast de teksten gingen we ook het gesprek aan met verschillende mensen en organisaties. Zo ontmoette we de zigeuner gemeenschap in Jeruzalem, gingen we in Tel Aviv naar de seculiere Jeshiva die veel doet voor de vluchtelingen in Zuid Tel Aviv en bezochten we een zomerkamp van een zusterbeweging van Netzer in Israël.
De praktijk werd ook niet vergeten. Zo hebben we in kibboetz Ein Shemer gezien wat het belang is van de kassen in Israël. De begeleider Uri gaf ons goede ideeën over wat de voordelen zijn van kinderen zelf aan de slag gaan en dingen bouwen. Een andere mooie activiteit was in Neot Kedumim, een groot park waar planten groeien van de Tweede Tempel Periode. Onze gids Sarale liet zien hoe je de natuur kan gebruiken bij je lessen. Voor veel leerlingen is de TeNaCH heel abstract. Door ze te laten zien hoe Israël er toen uitzag en hoe onze aartsvaarders en aartsmoeders hierin rondliepen gaat alles veel meer leven.
Ik kan wel kantjes vol schrijven over mijn ervaringen. Het was een reis met hoogte en dieptepunten. Het ergste dieptepunt was natuurlijk de aanslag in Jeruzalem en de spanningen die erop volgden. Hoogtepunten waren de ontmoetingen met de enorm inspirerende mensen die we ontmoet hebben. Mensen als Steve Israël, Sally Klein-Katz, Udi Cohen en vooral de organisatie: Steve Burnstein en Paul Liptz.
Al met al was het zeer nuttig en inspirerende reis.. Hoewel het lastig is en blijft om goed les te geven over Israël heb ik wel meer handvatten gekregen om hier op een steunende maar kritische manier mee om te gaan.
Anne-Maria van Hilst 
Geef een reactie